De eerste dagen op een nieuwe manege.

Faith heeft haar nieuwe stal volledig geaccepteerd.

Omdat ze nu wat meer binnen komt te staan heb ik een himalaya zoutblok en een Jolly bal voor haar gekocht.

Omdat ik nu nog vakantie heb, komt ze dagelijks een uurtje of 4 in 1 van de paddocks.

Ik heb ze bijna allemaal gehad, maar de grote die bij de losgooibak en rijbak is heeft ze iets mee.

Als ze daarin staat wil ze alleen maar racen.

Vandaag haar daar ook in gezet, maar er werd een jong paard bereden. Telkens als zij ging rennen wilde het andere paard meedoen, dus haar maar in een paddock uit het zicht gezet.

Ik mocht vandaag zonder moeite of gevecht haar hoefjes uitkrabben.

Ook heeft ze al veel meer respect voor je als je met haar loopt. Af en toe een testje waarin ze je voorbij loopt, maar met een kleine correctie snapt ze weer wie de leider is.

Ze staat nu stil voor een kleine doorgang, zodat je er eerst zelf in kan lopen en volgt je dan netjes.

Voorheen stormde ze samen met je door de nauwe ingang zodat je klem kwam te zitten.

Ook probeert ze je niet meer te pletten in de stal.

Vandaag los de rangorde geoefend en ze sloot zich netjes aan. In het begin moest ik nog wel een paar keer vanuit haar dode hoek het touw gooien, maar later was alleen een evil eye naar haar flank voldoende.

Ze volgde me zelfs over een klein hindernisje heen en was dan zo trots op zichzelf.

De opening naar de paddock open gezet en ook hier volgde ze me.

Het is die paddock waarin ze altijd gek doet, dus deed ze dit ook.

Mezelf groot gemaakt en uit mijn ruimte gejaagd. Erg geslaagd dagje dus vandaag.

Hieronder nog een foto in de binnenbak. Heb haar daar even laten lopen zodat ze er aan kon wennen (de binnenbak van Janet was de eerste binnenbak die ze ooit gezien heeft, was misschien ook de reden waarom ze zo fris was).

Voor de foto wilde ze niet stil blijven staan en kwam ze naar me toe lopen (aansluiten, rangorde!). Maar de foto is daardoor wel erg leuk geworden.

Janet Bos - dag 3 - Schrikparcours

Aangezien ik met Faith al eerder een schrikparcours had gedaan, dacht ik aan de ene kant: dit wordt een makkie! Bij haar vorige schrikparcours mochten we een Skippy bal op haar rug leggen en eraf laten rollen. Geen enkel probleem dus. 

Maar aangezien ze bij Janet al een paar keer het achterste van haar tong had laten zien (iets wat ze normaal nooit doet), was ik toch een beetje bang.

En dat bleek uiteindelijk terecht. We mochten als eerste en toen we de bak binnen kwamen, was Faith mega fris en stond enorm te stuiteren! Ik had zelf last van een Freeze en bleef alleen maar met mijn armen uitgestrekt naar Faith staan, met de bedoeling van: blijf daar, kom niet dichterbij!

Janet reageerde meteen en nam de training met Fait over (voor er ongelukken zouden gebeuren). Ze was bang voor de gele plastic reepjes die enorm klapperden in de wind. Met Janet heeft ze uiteindelijk deze en alle andere hindernissen alsnog gedaan (ook onder de gele reepjes door!).

Zelf moest ik even bijkomen en heb haar overgenomen toen ze wat rustiger was. Toen in de bak voor en uiteruit geoefend en wat rond gelopen. Maar geen enge hindernissen meer gedaan.

Was gewoon even te heftig en het vertrouwen moet eerst goed zitten.

Dat vertrouwen gaan we nu opbouwen.

Een geslaagde maar wel erg confronterende curus.

Ik moet vooral werken aan het claimen van mijn persoonlijke ruimte (tsja, was wel een beetje te verwachten;)). En ik moet echt overtuigend leiding gaan geven.

Janet Bos - dag 2 - Grondwerk

Op de tweede dag gingen we grondwerk doen. Dus vast aan een touwtje:).

De rangorde regels gelden hierbij nog steeds.

Je vraagt je paard achteruit, voorwaarts. Opzij met en zonder aanraken. Een beetje de 7 games van Parelli en dan vooral game 2, 3 en 4.

Nog een koudbloed op de cursus. Dit is Cassandra van Marja. Een extreem gevoelig koudbloed paard. Echt een enorm bakbeest met een heel klein hartje. Foto is helaas niet zo mooi geworden.

Janet Bos - dag 1 - Rangorde

Donderdag kwam Janet langs om Faith op te halen.

Faith heeft in totaal 3x in een trailer gestaan, altijd samen met Desteny.

1x 's nachts omdat Desteny zwaar hoefbevangen was geraakt.

Als Desteny in de trailer stond, ging zij er meestal ook wel in. Eruit was altijd wat moeilijker omdat ze achteruit nooit helemaal gesnapt heeft.

Nu snapt ze achteruit wel, dankzij level 1 van Parelli en natuurlijk mijn inzet en die van haar. 

Het trailer laden ging dan ook fantastisch en ik ben zo trots!

Kleine meisjes worden groot:)!

Faith kreeg een geweldige stal. Ik ben helemaal weg van dit soort stallen. Lijken sprekend op de stallen die ik zelf in Duitsland had. Boven open tussen de paarden in en boven de deur. Naast de deur tralies zodat ze hun hoofd lekker naar buiten kunnen doen (deze tralies had ik in Duitsland helaas niet). En luikjes om echt naar buiten te kunnen kijken.

Faith is een vrij gemakkelijk paard en was in de stal meteen relaxed.

De volgende dag begon de rangorde training. Zo kon ze eerst een dag bijkomen van de hele verhuizing. En zich even lekker op haar gemak voelen.

De eerste dag gingen we alleen de rangorde bepalen. De Join up. Maar niet de Join up zoals Monty Robberts hem beschrijft. Wegjaagen is voor groene paarden een doodsbedreiging, dus dit is eventueel pas de laatste stap, als het paard echt niet aan wil sluiten.

Stap 1: Door de bak heen lopen en om je heen kijken, ongeinteresseerd, het paard doet je niets.

Stap 2: Touw van het paard af weg gooien en plaats van het touw innemen. Touw laten liggen om te kijken of paard aansluit.

Stap 3: wegjaagen.

Faith had voor aansluiting (net als de meeste paarden) alleen maar stap 1 nodig. Ze dacht gezellig ik sluit me bij jou aan.

Maar dan gaan de rangorde wetten ook meteen gelden:

1) Een paard lager in rang, mag nooit een paard (in dit geval mens) hoger in rang voorbij lopen.

2) Een paard lager in rang mag nooit brutaal jouw ruimte innemen. Hij mag dit wel vragen doen.

3) De leider bepaald de richting!

Dit was erg moeilijk. Faith is extreem gevoelig voor druk op een afstand. Ze ging mij voorbij en ik concentreerde me op de flank om haar het hoofd te laten geven. Ik deed net of ik haar flank ging bijten....

Ze werd heel boos! Ze vond dat ik onterecht teveel druk gaf en ging keihard bokkend langs mee heen rennen. Het ging goed, ik verkrampte wat en gaf haar wat ruimte (toont dat ik niet de leider ben). Maar uiteindelijk wilde ze me toch weer accepteren als leider en liep ze los met me mee, stopte wanneer ik stopte en bleef zelfs 10 minuten stil (en los) naast me staan terwijl ik met Janet praatte.

Geslaagd dus!

Maar dit is niet iets wat je 1x doet, je paard zal je continu blijven testen. En iedere keer moet je blijven bewijzen dat je de leider bent.

Bij Faith is vooral je eigen ruimte claimen heel belangrijk.

Ze wil graag als ze bang of onzeker is het liefst bijna bovenop je gaan staan en als ze dan schrikt, klapt zo over je heen. Levensgevaarlijk dus.

Dus voor mij heel belangrijk, om mijn eigen ruimte te verdedigen of mijn leven er van af hangt (en dit is eigenlijk ook zo).

Faith vs Suzanne 1-1

Afgelopen zaterdag weer met Faith getraind en nog weer een nieuwe game geintroduceerd.

Ik heb geen foto's van Faith kunnen maken dus even een paar foto's van Pat en anderen erbij gezocht.

The porcupine game ging stukken beter, achterwaarts lukt nu soms al met fase 1!! Dat vind ik echt heel knap. Faith is een vrij lompe merrie dus ik had niet verwacht dat ze zo snel al met alleen fase 1 zou reageren. Op haar achterhand heb ik fase 2 of 3 nodig en heel soms 4, maar niet meer altijd dus dit gaat ook heel goed. Haar voorhand heb ik voor het eerst geintroduceerd, ze was heel braaf maar het ging niet geweldig. Volgende keer beter als ze wat meer tijd heeft gehad om erover na te denken.

 Ik ben misschien wat te snel gegaan, door de driving game en Jojo game tegelijk te introduceren.

De driving game op de achterhand gaat goed, maar op de voorhand en achterwaarts, blijft ze gewoon staan en kijkt ze me echt zo aan van: Ja, en nu?

Bij de jojo game, is het de bedoeling dat je paard achterwaarts gaat en weer voorwaarts bij je terug komt. Dit met ooit op fase 1 gebeuren, dit zie je hierboven. De eerste keer fase 4 kon ik zelf niet volhouden, ik had het touw niet helemaal bij het uiteinde vast en sloeg mezelf dus continu met het leertje. De 2e keer t/m de 10e keer had fase 4 ook geen zin. Het touw ging wild heen en weer en kwam zelfs meerdere keren recht in het gezicht van Faith terecht, maar geen reactie. Faith bleef gewoon stokstijf op dezelfde plek staan:(.

Toen kwamHennie met een idee en heeft me even geholpen. Met de stick op haar borst snapt ze wel dat ze achterwaart moet. Dus iedere keer als ik fase 4 gaf met het touw, gaf Hennis fase 1/2 met de stick. En toen ging ze wel achteruit. Maar zodra ik het zonder stick deed: geen resultaat.

Ik heb tot nu toe het idee dat Faith haar leerproces een beetje zo verloopt: de eerste keer dat je iets introduceerd dan gaat het redelijk tot slecht. Maar als je het voor een 2e keer herhaald op een andere dag en ze de tijd heeft gehad erover na te denken, gaat het zo veel beter. Dus ben benieuwd of dat ook voor game 3 & 4 zo is.

Morgen wordt Faith opgehaald voor een Rangorde training bij Janet Bos. Vrijdag, zaterdag en zondag ga ik bij Janet trainen en daarna gaat Faith naar een andere stal dichterbij. Dan wil ik binnen 3 maanden level 1 afgerond hebben, en dat moet mogelijk zijn. Vooral als ik straks dagelijks kan trainen.

Eind januari kan ik dus beginnen aan level 2 van Parelli:)!

Nog wat oude foto's van Desteny

Hier nog wat foto's van mijn pony, die ik tegen kwam.

En niet alleen op mijn eigen Hyves, kwam ik achter...



Knuffelkat

En hier dan ook nog een mega schattige foto van 1 van mijn 3 katten: Teigetje.

Lekker warm in bed:)!

Lekker in de tuin.

Voorjaar of najaar??

De winter staat voor de deur.

Maar toch denkt de natuur daar anders over.

Mede door de vreemde zomer die we gehad hebben, hoe kan ik hem anders omschrijven:).

De bloemen staan in bloei in de tuin.

Ook de narcissen die ik na het voorjaar geplant had, nadat ze uitgebloeid zijn, plant ik ze altijd nog een keer, komen nu ineens op.

En hetzelfde voor de tulpen, deze heeft zelfs al bloemen...

Monster tomaten

Zoals ik al eerder aangaf, willen de tomaten niet erg rijpen dit jaar.

De meeste zijn zelfs al beschimmeld voordat ze ook maar oranje konden worden.

Toch heb ik mijn hoop nu op 1 tomaat, of eigenlijk 2:).

Het gaat om de meest oranje tomaat op deze foto en de groene tomaat die op de grond ligt.

De tomaat op de grond is er vanzelf afgevallen, nu maar hopen dat deze binnen verder rijpt.

De oranje tomaat viel eraf, toen ik de tomaat erachter af wilde knippen, die was namelijk beschimmeld en ik wilde niet dat hij mijn meest rijpe tomaat zou besmetten.

Hier beide tomaten in de keuken.

We hadden ook nog wat potjes met groente plantjes, deze zijn eigenlijk binnen een dag al compleet verslonden door de naaktslakken.

De pompoenplant bleef overeind maar deed niets.

Maar vandaag zag ik er toch plotseling een bloem aan zitten...

Zou hij het nog redden voor de winter?

 De peperplant doet het goed, met het mooie weer heb ik hem buiten gehad.

Wel elke dag de slakken verwijderd.

Hier weer een vers geoogste peper, ze zijn heerlijk maar wel erg scherp, dus niet in je ogen wrijven nadat je ze gesneden hebt:D!

Fait VS Suzanne 1 - 0

The game is on!

Gisteren bij Faith de 2e game van de 7 games geintroduceerd.

Het ging eerst wat stug, aangezien Faith graag tegen druk aan duwt ipv er voor te wijken.

Na een enkel stapje achteruit, waarbij ik niet iedere keer tot Fase 4 hoefde te gaan, heeft Faith ook een aantal keer op de achterhand voor de druk geweken.

De friendly game ging ook weer heel goed. Dit keer de zijkant van de staartwortel, maar niet direct onder de staartwortel, omdat ze dat nog niet prettig vind.

Haar hele hoofd over gekriebeld, mag zelfs bijna in haar oog zitten:).

Met haar neus heeft ze nog wel wat moeite, dus daar het principe van benaderen en terugtrekken gehanteerd (approach en retreat). En niet te dicht bij haar neusgaten en lippen. 

Maar een kusje vind ze helemaal niet erg!

Tot zover ging het goed, maar toen kwam het moment om Faith terug in de wei te zetten. Ze staat nu weer samen met Desteny, zodat ze weer een vriendje heeft om mee te spelen.

Maar het was zo ontzettend blubberig!

Eerst door de blubber het weiland in, Faith met druk het weiland in moeten krijgen, daar het NH halster afgedaan en toen was het de bedoeling haar gewone halster weer om te doen.

Daar zag Faith haar kans op een spelletje, nog voor ik het halster om kon doen, draaide ze zich om, ik wilde haar tegenhouden maar mijn voet zat volledig vast gezogen in de blubber.

Faith gaat net buiten het weiland gras staan eten, ik trek mijn voet los, gelukkig met schoen (maar dat scheelde niet veel), ren achter haar aan en vlieg haar om de nek.

Binnen 5 seconden had ik het halster weer om en moest ik weer moeite doen haar in het weiland te krijgen.

Ik laat haar los, wil de stroomdraadjes pakken en hup, Faith rent weer richting de uitgang.

Maar gelukkig had ik van 1 van de filmpjes geleerd dat je dan je "Jumping Jacks"  kon doen (op en neer springen met je armen en benen omhoog en weer naar beneden).

Faith doet een stap terug en ik heb net genoeg tijd om de stroomdraden vast te maken.

Uiteindelijk heb ik dus eigenlijk gewonnen, maar omdat Faith mij zo ver kreeg om in paniek te raken en even alles te vergeten wat ik geleerd had (really pushing my buttons), terwijl ik had moeten denken (oh, how interesting:)) geef ik Faith het eerste punt.

Parelli

Faith is een Friese merrie waar ook een beetje Merens bloed in zit. Ze is dus geen stambroek Fries, maar wel een paard met een gouden karakter. 

Toen ze 5 maanden oud was, kwam ze bij mij wonen op de boerderij in Duitsland, samen met Desteny, mijn pony.

Toen ze 1,5 werd is ze verhuis naar een kleine pensionstal in Nuis, waar ze nu alweer 2 jaar met veel plezier staat.

Wat zo ideaal is aan deze stal is dat ze in de zomer 24 uur per dag in het weiland lopen en ook in de winter zoveel mogelijk buiten komen.

In Duitsland deed ik het zelf ook op deze manier, omdat ik vind dat een paard zo veel mogelijk vrijheid hoort te hebben en niet 23 uur per dag in een kleine stal naar 4 muren hoeft te staren.  

Desteny, mijn pony, heb ik altijd getraind via het Natural Horsemanship principe.

En dit wil ik met Faith ook graag doen.

Ik ben daarom net een week bezig met Level 1 van Parelli.

Bij Parelli gebruik je hulpmiddelen. Dit zijn onder andere de carrot stick en savvy string. Deze stok heet de carrot stick omdat hij niet verward mag worden met een zweep. Het is een verlengstuk van je lichaam en niet bedoeld om het paard mee te straffen. Faith is erg nieuwschierig naar de carrot stick en laat zich er goed mee aanraken. Ze wil nog niet in alle zones ermee aangeraakt worden, maar na 2x vind ik dit al een hele prestatie.

  

Daarnaast gebruik je het Natural Halter (zie onder op Faith haar hoofd) en de Lead Rope, hiernaast te zien op mijn poetskist.

Het Natural Halter heb ik voor mijn verjaardag gekregen van mijn vriend.

Het is een speciale waar je ook een bit aan zou kunnen bevestigen. Hoofdstel en halster in 1.

De Seven Games van Parelli.

 Ik ben net begonnen met de eerste van de 7 Games van Parelli: The Friendly Game.

Het doel is om je paard volledig vertrouwd met je te maken.

Je raakt eigenlijk geen gebieden aan, die je paard niet wil dat je ze aanraakt.

Je werkt er alleen omheen en pas als je paard minder verdedigend wordt over deze gebieden raak je ze aan.

Faith vindt het erg leuk, ze is dan ook een enorme knuffelbeer. Alleen haar neus en onder de staart laat ze nog niet graag aanraken.

Daar gaan we aan werken!