2 maanden later...

Het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn ervaringen met Faith gedeeld heb, dus tijd voor een update.

Faith is erg ziek geweest. Ze werd met de dag doffer en haar hoofd ging steeds meer hangen. Het was tijd voor een bezoekje aan de veearts. Die hebben bij haar bloed afgenomen.

Ondanks regelmatige ontworming had ze toch wormen en bloedarmoede, doordat deze wormpjes aan de aanhechting van haar darmen aan het knabbelen waren.

Gelukkig is ze hier nu weer helemaal bovenop en glimt ze weer.

Ook heeft ze in de afgelopen tijd veel vriendjes gemaakt.

Gwen, een wat oudere merrie en Vixen, een 6 jarige Friese merrie.

Met deze vriendjes speelt ze regelmatig samen.

Ik ga elke dag naar haar toe en dat is nu wel duidelijk te merken.

De training heeft zo zijn ups and downs, maar als ik op stal kom en ik hoor Faith zachtjes, diep vanuit haar keel naar mij hinniken, dan merk ik wel echt dat we een band aan het opbouwen zijn.

Het steigeren is volgens mij nu niet zo een groot probleem meer, ik ben niet meer zo snel onder de indruk. Ook durf ik nu achter haar te blijven staan als ze zich omdraaid en met haar kont dicht bij me komt staan.

Vorige week heb ik zelfs even met mijn bovenlichaam op haar rug geleund.

Ze vindt het allemaal wel best.

Ook het vuurwerk, wat je nu toch wel regelmatig hoort, vind ze niet heel eng meer.

Het gaat dus allemaal de goede kant op, maar het blijft een pittig paard.

Van de week heb ik haar zelfs al weer even gelongeerd.

Dit keer werd ze niet heel boos, ze ging wel wat bokken, maar ach: leef je uit! Denk ik dan.

Ze ging wel per ongeluk op de lijn staan en trok toen door, dus de musketon ligt in 2 stukken. Vandaag maar even kijken voor een nieuwe longeerlijn, paardrijlaarzen die ik voor kerst heb gekregen, en een boek van Emiel Voest, ik denk dat dat loswerken word.

Ik weet niet zeker of Parelli mij ligt en met Desteny heb ik Parelli altijd met Voest gecombineerd. Ik denk er dus over tijdelijk even de Voest methode te gaan gebruiken.

De eerste dagen op een nieuwe manege.

Faith heeft haar nieuwe stal volledig geaccepteerd.

Omdat ze nu wat meer binnen komt te staan heb ik een himalaya zoutblok en een Jolly bal voor haar gekocht.

Omdat ik nu nog vakantie heb, komt ze dagelijks een uurtje of 4 in 1 van de paddocks.

Ik heb ze bijna allemaal gehad, maar de grote die bij de losgooibak en rijbak is heeft ze iets mee.

Als ze daarin staat wil ze alleen maar racen.

Vandaag haar daar ook in gezet, maar er werd een jong paard bereden. Telkens als zij ging rennen wilde het andere paard meedoen, dus haar maar in een paddock uit het zicht gezet.

Ik mocht vandaag zonder moeite of gevecht haar hoefjes uitkrabben.

Ook heeft ze al veel meer respect voor je als je met haar loopt. Af en toe een testje waarin ze je voorbij loopt, maar met een kleine correctie snapt ze weer wie de leider is.

Ze staat nu stil voor een kleine doorgang, zodat je er eerst zelf in kan lopen en volgt je dan netjes.

Voorheen stormde ze samen met je door de nauwe ingang zodat je klem kwam te zitten.

Ook probeert ze je niet meer te pletten in de stal.

Vandaag los de rangorde geoefend en ze sloot zich netjes aan. In het begin moest ik nog wel een paar keer vanuit haar dode hoek het touw gooien, maar later was alleen een evil eye naar haar flank voldoende.

Ze volgde me zelfs over een klein hindernisje heen en was dan zo trots op zichzelf.

De opening naar de paddock open gezet en ook hier volgde ze me.

Het is die paddock waarin ze altijd gek doet, dus deed ze dit ook.

Mezelf groot gemaakt en uit mijn ruimte gejaagd. Erg geslaagd dagje dus vandaag.

Hieronder nog een foto in de binnenbak. Heb haar daar even laten lopen zodat ze er aan kon wennen (de binnenbak van Janet was de eerste binnenbak die ze ooit gezien heeft, was misschien ook de reden waarom ze zo fris was).

Voor de foto wilde ze niet stil blijven staan en kwam ze naar me toe lopen (aansluiten, rangorde!). Maar de foto is daardoor wel erg leuk geworden.

Janet Bos - dag 3 - Schrikparcours

Aangezien ik met Faith al eerder een schrikparcours had gedaan, dacht ik aan de ene kant: dit wordt een makkie! Bij haar vorige schrikparcours mochten we een Skippy bal op haar rug leggen en eraf laten rollen. Geen enkel probleem dus. 

Maar aangezien ze bij Janet al een paar keer het achterste van haar tong had laten zien (iets wat ze normaal nooit doet), was ik toch een beetje bang.

En dat bleek uiteindelijk terecht. We mochten als eerste en toen we de bak binnen kwamen, was Faith mega fris en stond enorm te stuiteren! Ik had zelf last van een Freeze en bleef alleen maar met mijn armen uitgestrekt naar Faith staan, met de bedoeling van: blijf daar, kom niet dichterbij!

Janet reageerde meteen en nam de training met Fait over (voor er ongelukken zouden gebeuren). Ze was bang voor de gele plastic reepjes die enorm klapperden in de wind. Met Janet heeft ze uiteindelijk deze en alle andere hindernissen alsnog gedaan (ook onder de gele reepjes door!).

Zelf moest ik even bijkomen en heb haar overgenomen toen ze wat rustiger was. Toen in de bak voor en uiteruit geoefend en wat rond gelopen. Maar geen enge hindernissen meer gedaan.

Was gewoon even te heftig en het vertrouwen moet eerst goed zitten.

Dat vertrouwen gaan we nu opbouwen.

Een geslaagde maar wel erg confronterende curus.

Ik moet vooral werken aan het claimen van mijn persoonlijke ruimte (tsja, was wel een beetje te verwachten;)). En ik moet echt overtuigend leiding gaan geven.

Janet Bos - dag 2 - Grondwerk

Op de tweede dag gingen we grondwerk doen. Dus vast aan een touwtje:).

De rangorde regels gelden hierbij nog steeds.

Je vraagt je paard achteruit, voorwaarts. Opzij met en zonder aanraken. Een beetje de 7 games van Parelli en dan vooral game 2, 3 en 4.

Nog een koudbloed op de cursus. Dit is Cassandra van Marja. Een extreem gevoelig koudbloed paard. Echt een enorm bakbeest met een heel klein hartje. Foto is helaas niet zo mooi geworden.

Janet Bos - dag 1 - Rangorde

Donderdag kwam Janet langs om Faith op te halen.

Faith heeft in totaal 3x in een trailer gestaan, altijd samen met Desteny.

1x 's nachts omdat Desteny zwaar hoefbevangen was geraakt.

Als Desteny in de trailer stond, ging zij er meestal ook wel in. Eruit was altijd wat moeilijker omdat ze achteruit nooit helemaal gesnapt heeft.

Nu snapt ze achteruit wel, dankzij level 1 van Parelli en natuurlijk mijn inzet en die van haar. 

Het trailer laden ging dan ook fantastisch en ik ben zo trots!

Kleine meisjes worden groot:)!

Faith kreeg een geweldige stal. Ik ben helemaal weg van dit soort stallen. Lijken sprekend op de stallen die ik zelf in Duitsland had. Boven open tussen de paarden in en boven de deur. Naast de deur tralies zodat ze hun hoofd lekker naar buiten kunnen doen (deze tralies had ik in Duitsland helaas niet). En luikjes om echt naar buiten te kunnen kijken.

Faith is een vrij gemakkelijk paard en was in de stal meteen relaxed.

De volgende dag begon de rangorde training. Zo kon ze eerst een dag bijkomen van de hele verhuizing. En zich even lekker op haar gemak voelen.

De eerste dag gingen we alleen de rangorde bepalen. De Join up. Maar niet de Join up zoals Monty Robberts hem beschrijft. Wegjaagen is voor groene paarden een doodsbedreiging, dus dit is eventueel pas de laatste stap, als het paard echt niet aan wil sluiten.

Stap 1: Door de bak heen lopen en om je heen kijken, ongeinteresseerd, het paard doet je niets.

Stap 2: Touw van het paard af weg gooien en plaats van het touw innemen. Touw laten liggen om te kijken of paard aansluit.

Stap 3: wegjaagen.

Faith had voor aansluiting (net als de meeste paarden) alleen maar stap 1 nodig. Ze dacht gezellig ik sluit me bij jou aan.

Maar dan gaan de rangorde wetten ook meteen gelden:

1) Een paard lager in rang, mag nooit een paard (in dit geval mens) hoger in rang voorbij lopen.

2) Een paard lager in rang mag nooit brutaal jouw ruimte innemen. Hij mag dit wel vragen doen.

3) De leider bepaald de richting!

Dit was erg moeilijk. Faith is extreem gevoelig voor druk op een afstand. Ze ging mij voorbij en ik concentreerde me op de flank om haar het hoofd te laten geven. Ik deed net of ik haar flank ging bijten....

Ze werd heel boos! Ze vond dat ik onterecht teveel druk gaf en ging keihard bokkend langs mee heen rennen. Het ging goed, ik verkrampte wat en gaf haar wat ruimte (toont dat ik niet de leider ben). Maar uiteindelijk wilde ze me toch weer accepteren als leider en liep ze los met me mee, stopte wanneer ik stopte en bleef zelfs 10 minuten stil (en los) naast me staan terwijl ik met Janet praatte.

Geslaagd dus!

Maar dit is niet iets wat je 1x doet, je paard zal je continu blijven testen. En iedere keer moet je blijven bewijzen dat je de leider bent.

Bij Faith is vooral je eigen ruimte claimen heel belangrijk.

Ze wil graag als ze bang of onzeker is het liefst bijna bovenop je gaan staan en als ze dan schrikt, klapt zo over je heen. Levensgevaarlijk dus.

Dus voor mij heel belangrijk, om mijn eigen ruimte te verdedigen of mijn leven er van af hangt (en dit is eigenlijk ook zo).

Faith vs Suzanne 1-1

Afgelopen zaterdag weer met Faith getraind en nog weer een nieuwe game geintroduceerd.

Ik heb geen foto's van Faith kunnen maken dus even een paar foto's van Pat en anderen erbij gezocht.

The porcupine game ging stukken beter, achterwaarts lukt nu soms al met fase 1!! Dat vind ik echt heel knap. Faith is een vrij lompe merrie dus ik had niet verwacht dat ze zo snel al met alleen fase 1 zou reageren. Op haar achterhand heb ik fase 2 of 3 nodig en heel soms 4, maar niet meer altijd dus dit gaat ook heel goed. Haar voorhand heb ik voor het eerst geintroduceerd, ze was heel braaf maar het ging niet geweldig. Volgende keer beter als ze wat meer tijd heeft gehad om erover na te denken.

 Ik ben misschien wat te snel gegaan, door de driving game en Jojo game tegelijk te introduceren.

De driving game op de achterhand gaat goed, maar op de voorhand en achterwaarts, blijft ze gewoon staan en kijkt ze me echt zo aan van: Ja, en nu?

Bij de jojo game, is het de bedoeling dat je paard achterwaarts gaat en weer voorwaarts bij je terug komt. Dit met ooit op fase 1 gebeuren, dit zie je hierboven. De eerste keer fase 4 kon ik zelf niet volhouden, ik had het touw niet helemaal bij het uiteinde vast en sloeg mezelf dus continu met het leertje. De 2e keer t/m de 10e keer had fase 4 ook geen zin. Het touw ging wild heen en weer en kwam zelfs meerdere keren recht in het gezicht van Faith terecht, maar geen reactie. Faith bleef gewoon stokstijf op dezelfde plek staan:(.

Toen kwamHennie met een idee en heeft me even geholpen. Met de stick op haar borst snapt ze wel dat ze achterwaart moet. Dus iedere keer als ik fase 4 gaf met het touw, gaf Hennis fase 1/2 met de stick. En toen ging ze wel achteruit. Maar zodra ik het zonder stick deed: geen resultaat.

Ik heb tot nu toe het idee dat Faith haar leerproces een beetje zo verloopt: de eerste keer dat je iets introduceerd dan gaat het redelijk tot slecht. Maar als je het voor een 2e keer herhaald op een andere dag en ze de tijd heeft gehad erover na te denken, gaat het zo veel beter. Dus ben benieuwd of dat ook voor game 3 & 4 zo is.

Morgen wordt Faith opgehaald voor een Rangorde training bij Janet Bos. Vrijdag, zaterdag en zondag ga ik bij Janet trainen en daarna gaat Faith naar een andere stal dichterbij. Dan wil ik binnen 3 maanden level 1 afgerond hebben, en dat moet mogelijk zijn. Vooral als ik straks dagelijks kan trainen.

Eind januari kan ik dus beginnen aan level 2 van Parelli:)!

Nog wat oude foto's van Desteny

Hier nog wat foto's van mijn pony, die ik tegen kwam.

En niet alleen op mijn eigen Hyves, kwam ik achter...